Bizarre Peruaanse eetgewoonten

Omdat we in de maand dat we in peru zijn geweest heel wat bizarre, traditionele gerechten op menukaarten voorbij hebben zien komen, heb ik besloten om eens een bericht special aan deze peruaanse "gekheid" te wijden.

Ten eerste moeten ik zeggen dat het eten uitmuntend was in peru. Ook biedt ieder restaurant, hoe klein deze ook is, een zeer ruime keuze aan gerechten. Al loopt er, na de bestelling opgenomen te hebben, wel eens iemand naar de plaatselijke winkelier om nog snel wat ingredienten te halen. Tevens zijn er ekele "restaurantjes aan huis" te vinden waarbij je als het ware met de pot mee kan eten. Het enige wat je hier kunt bestellen is lunch of dinner, waarna je maar moet afwacten wat je voorgeschoteld krijgt. Dit heeft ons overigens nog altijd prima gesmaakt en we zijn er nog niet ziek va geworden. Een beetje weerstand opbouwen noemen wij het maar.

Over het algemeen houden peruanen van veel eten, en vooral veel vlees. De gerecten zijn dan ook enorm in hoeveelheid waardoor we ons, vooral in de eerste weken, bezwaard voelden dat we half volle borden terug moesten geven. Ik moet wel zeggen dat we er zo langzamerhand aan gewend raken en toch regelmatig netjes ons bordje leeg eten. Al weet ik niet of dit een positieve ontwikkeling is ;) Het tweede waar Sonja Bakker niet echt over te spreken zal zijn is dat peruanen van de frituurpan houden. Zo wordt er niet alleen (bijna) altijd friet bij een gerecht geserveerd, maar wordt het bijbehorende stuk vlees ook regelmatig in de hete vetpan geknikkerd. Zo kreeg ik in Arequipa nog een traditionaal Arequipaans gerecht voorgeschoteld wat bestond uit gefrituurde halve aardappels en diep gefrituurde rund. Dit waren als het ware twee enorm dikke speklappen die door het hete vet aardig "calorierijk" waren geworden. Niet vies, maar de volgende keer ga ik toch voor iets lichters.

Een ander traditioneel en zeer populair gerecht is Ceviche. Dit is een mengsel van rouwe stukken vis en uien in citroen sap. In mijn geval werd er nog een zoete koude aardappel en wat sla bij geserveerd . En de smaak... Volgens ons dekt de beschrijving "rouwe vis in accuzuur" de lading aadig! Een ander visgerecht is Trucha, wat door ons zeer regelmatig besteld is. Deze vissoort is jaren terug als goede bron van eiwitten geïntroduceerd in de peruaanse keuken en smaakt uitstekend. Het enige jammere is dat ook dit beestje meestal in de, hoe kan het ook anders, frituurpan gegooid wordt. Maar ook dan maakt dit visje nog heerlijk.

Naast deze weinig bijzondere gerechten worden er ook wat dieren, en gedeelten hiervan, gegeten die voor nederlandse begrippen op zijn minst opmerkelijk zijn. Zo heb ik in een restaurant in Huancayo op de gok de dagschotel besteld in de veronderstelling dat dit wel eens samengesteld kon zijn uit dubieuze stukjes vlees. Deze gedachte werd een kwartiertje later bevestigd toen de ober een gigantisch groot bord voor mijn neus zette met ondefinieerbare, ronde, donker gekleurde schijfjes vlees aan een spies. Na een aantal van deze zeer smakelijke schijfjes naar binnen gewerkt te hebben kwam de eigenaar van ons hostel toevallig langslopen waarna hij stopte om even een praatje met ons te maken. Deze fijne vent vond het toen nodig om uit te leggen waarvan ik nu eigenlijk zo aan het genieten was. Het was anticucho. Oftewel, mooie schijfjes koeienhart dus. Slik.... Maargoed, er is wel wat meer nodig om mijn eetlust te bederven.

Het meest bizarre wat peruanen eten is volgens ons cuy. Dit wordt als een echte lekkernij beschouwd en behoort alleen gegeten te worden bij speciale gelegenheden. Ondanks dat we er wat informatie over hadden ingewonnen, en dus wisten dat cuy niks anders betekent dan cavia, werden we toch steeds nieuwsgieriger hoe het smaakte en hoe het geserveerd werd. In cusco was het zover en stapten we, zeer bewust van de keuze die we gingen maken, een traditioneel perueens restaurant binnen. Temidden van veel luidruchtige peruanen kregen we hier een angstaanjagend bord eten geserveerd die onze eetlust toch echt grotendeels weg nam. Naast alle peruanen werden we nu ook aangekeken door twee duidelijk herkenbare cavia's op ons bord. We hadden niet echt verwacht dat het scheren, het van kop tot staart doorzagen en frituren van de cavia de enige voorbehandeling zou zijn om hem vanuit zijn kooi op ons bord te krijgen. Maargoed, na een kleine twijfeling was het toch echt tijd om dit kleine huisdiertje op smaak te testen. Omdat er maar weinig vlees zit aan een cavia was het eten met mes en vork uit den boze en was het dus kluiftijd. Toen we het arme diertje bij zijn pootjes pakte en onze tanden in zijn zeer harde en dikke huid zetten schoot het nog even door mijn hoofd dat cavia's hun eigen uitwerpsele eten. Niet echt het juiste moment dus om met deze nuttelose en ongewenste feitjes te komen! Uiteindelijk waren we het er over eens dat we qua smaak, struktuur en hoeveelheid vlees niet echt te spreken waren over deze traditie. Al smaakte het zeker niet vies. Het enige dat we echt niet weg konden krijgen was het donkere vlees/prutje dat in zijn hoofd zit, al schijnt dit juist het beste gedeelte te zijn en een goede uitwerking te hebben op bepaalde gedeelten van het mannelijke lichaam ;)